ترجمه
از خطبه هاى امام (عليه السلام) است که درباره ازلى بودن خداوند و عظمت مخلوقات او سخن مى گويد و آن را با موعظه و اندرز پايان مى بخشد.
شرح و تفسیر
خطبه در يک نگاه
اين خطبه داراى چهار بخش است با مفاهيمى که با يکديگر مرتبط اند.
در بخش اوّل: ازلى بودن خداوند با تعبيرات بسيار گويا و زيبايى تشريح شده است.
در بخش دوم: سخن از احاطه علمى خداوند نسبت به بندگان و آگاهى او به زوايا و خفاياى وجود انسان است.
در بخش سوم: دشمنان خدا را به مجازات هاى سخت، تهديد، و دوستان و مطيعان و شاکران را به پاداش هاى عالى تشويق مى کند.
در بخش نهايى، يعنى بخش چهارم. در چند جمله کوتاه و پرمعنا همه بندگان خدا را موعظه مى کند و اندرز مى دهد و گويا بخش هاى سه گانه پيشين، همه مقدّمه اى است براى اين بخشِ انسان ساز و بيدار کننده.