تفسیر خطبه 190

وَمِنْ خُطْبَةٍ لَهُ عَلَيهِ السَّلامُ
يَحْمَدُاللهَ وَيَثْنِي عَلى نَبِيِّهِ وَيَعِظُ بِالتَّقْوى

ترجمه

از خطبه هاى امام (عليه السلام) است
که در آن حمد خدا مى گويد و بر پيامبر (صلي الله عليه و آله) ثنا مى فرستد و به رعايت تقوا و پرهيزکارى سفارش مى کند.

شرح و تفسیر

خطبه در يک نگاه
اين خطبه که از درخشان ترين خطبه هاى اميرمؤمنان على (عليه السلام) است از چند بخش تشکيل شده است:
در بخش اوّل شکر و سپاس خداوند را مى گويد و شهادت به رسالت پيامبر (صلي الله عليه و آله) مى دهد و از پيروزى آن حضرت بر دشمنانش به لطف پروردگار سخن مى گويد.
در بخش دوم، ضمن تأکيد بر مسئله تقوا، همگان را به آمادگى براى سفر آخرت دعوت مى کند و از پايان زندگى و مشکلات مرگ و حوادث پس از آن سخن مى گويد.
در بخش سوم، ضمن تأکيد بر ناپايدارى دنيا و شرح عذاب دردناک الهى در قيامت که در انتظار مجرمان است از سرنوشت لذت بخش صالحان در سراى ديگر و نعمت هاى بى نظير بهشتى و آرامش کامل و پاداش عظيم و فناناپذير آن ها بحث مى کند.
در بخش چهارم، بار ديگر امام (عليه السلام) به آنچه در بخش دوم بيان فرموده باز مى گردد و با تعبيرات جديدى همه را تشويق به آمادگى براى سفر آخرت مى کند.
در بخش پنجم که آخرين بخش خطبه است اصحاب و ياران خود را مخاطب ساخته و از حرکات عجولانه و قيام هاى بى ثمر و تصميم هاى خام براى نيل به شهادت و مانند آن، بر حذر مى دارد و تصريح مى کند که اگر در مسير حق باشيد، در بستر هم بميريد شهيد خواهيد بود.

* * *