تفسیر خطبه 198

وَمِن خُطبَةٍ لَهُ عَليهِ السَّلامُ
يُنَبِّهُ عَلى إحاطَةِ عِلْمِ اللهِ بِالْجُزْئِيّاتِ، ثُمَّ يَحُثُّ عَلَى التَّقْوى، وَيُبَيِّنُ فَضْلَ الْإِسْلامِ وَالْقُرْآنِ

ترجمه

از خطبه هاى امام (عليه السلام) است
که در آن درباره احاطه علم خداوند به همه جزئيات سخن مى گويد و سپس تشويق به تقوا مى کند و به دنبال آن برترى اسلام و قرآن را بيان مى فرمايد.

شرح و تفسیر

خطبه در يک نگاه
اين خطبه از چند بخش تشکيل شده است: در بخش نخست، امام (عليه السلام) با تعبيرات زيبايى از علم بى پايان خداوند سخن مى گويد و به نبوّت پيامبر اکرم (صلي الله عليه و آله) گواهى مى دهد که درواقع، شهادتين را با تعبير جديدى تکميل مى کند.
در بخش دوم، سفارش به تقوا و پرهيزکارى مى فرمايد و آن را داروى همه دردها و شفاى تمام بيمارى ها و وسيله اصلاح همه مفاسد و پاکيزگى روح وروشنى چشم مى شمرد. در اين بخش نکاتى درباره تقوا بيان شده که در خطبه هاى ديگر کمتر آمده است.
در بخش سوم، با تعبيراتى شوق انگيز که دل ها را به سوى خود جذب مى کند، از اهمّيّت دين اسلام و مزاياى آن سخن مى گويد.
در بخش چهارم از پيامبر اسلام (صلي الله عليه و آله) و خدمات برجسته او در آن دوران تاريک جاهليّت و رهبرى انقلاب اسلام سخن گفته شده است.
در بخش پنجم که بخش پايانى خطبه است، سخن از قرآن کريم به ميان آورده و با ذکر چهل وصف از اوصاف و ويژگى هاى قرآن، که مى توان گفت جامع ترين تمجيد درباره قرآن مجيد است، خطبه را به پايان برده است. درود و رحمت بى انتهاى الهى بر روان پاکش باد.

* * *