از پرده پوشى خداوند مغرور مباش
اميرمؤمنان (عليه السلام) به همه معصيت کاران هشدار مى دهد که از صبر الهى در مقابل معاصى شان مغرور نشوند، مى فرمايد: «(از مجازات الهى) برحذر باش برحذر باش، به خدا سوگند! آن قدر پرده پوشى کرده که گويى آمرزيده است»؛ (الْحَذَرَ الْحَذَرَ فَوَاللَّهِ لَقَدْ سَتَرَ، حَتّى کَأَنَّهُ قَدْ غَفَرَ).
اشاره به اين که يکى از صفات پروردگار، ستارالعيوب است. با رحمت واسعه اش گناهان پنهانى بندگان را افشا نمى کند تا آبروى آن ها در نزد دوست و دشمن نريزد شايد بيدار شوند و به سوى خدا بازگردند و از گناهان خويش توبه کنند و دست بردارند. اما بسيار مى شود که افراد از اين لطف و رحمت الهى سوء استفاده کرده و گمان مى کنند گناهى نکرده اند يا اگر گناهى مرتکب شده اند خداوند بدون توبه آن ها را مشمول عفو خود قرار داده است. امام (عليه السلام) در اين جا هشدار مى دهد که از اين لطف و عنايت الهى مغرور نشويد به خصوص اين که ممکن است اين از قبيل نعمت هاى استدراجى باشد يعنى خداوند گروهى از گنهکاران را لايق عفو و بخشش نمى بيند؛ به همين دليل آن ها را به حال خود رها مى کند تا مجازاتشان را به تأخير بيندازد براى اين که پشتشان از بار گناه سنگين شود و آنگاه به شدت آن ها را گرفته و مجازات مى کند.
در ضمن، اين سخن درسى است براى بندگان که آن ها هم ستارالعيوب باشند و به محض اطلاع از گناهان پنهانى کسى، به افشاگرى برنخيزند و آبرويش را نريزند و به او مجال اصلاح خويشتن و توبه دهند.
اضافه بر اين کمتر کسى است که عيب و خطاى پنهان نداشته باشد اگر باب افشاگرى گشوده شود، همگان به يکديگر بى اعتماد مى شوند و سرمايه اصلى جامعه که اعتماد است از دست مى رود. .