وَمِن کتابٍ لَهُ عَليهِ السَّلامُ
إلى مُعاوِيَةَ في أَوَّلِ ما بُويِعَ لَهُ، ذَکَرَهُ الْواقِدي في کِتابِ «الْجَمَل»
مِنْ عَبْدِ اللهِ عَلِيٍّ أَمِيرِ الْمُوْمِنِينَ إِلَى مُعَاوِيَةَ بْنِ أَبِيسُفْيَانَ: أَمَّا بَعْدُ، فَقَدْ عَلِمْتَ إِعْذَارِي فِيکُمْ، وَإِعْرَاضِي عَنْکُمْ، حَتَّى کَانَ مَا لا بُدَّ مِنْهُ وَلادَفْعَ لَهُ؛ وَالْحَدِيثُ طَوِيلٌ، وَالْکَلامُ کَثِيرٌ، وَقَدْ أَدْبَرَ مَا أَدْبَرَ، وَأَقْبَلَ مَا أَقْبَلَ. فَبَايِعْ مَنْ قِبَلَکَ، وَأَقْبِلْ إِلَيَّ فِي وَفْدٍ مِنْ أَصْحَابِکَ. وَالسَّلامُ.

از نامه هاى امام (عليه السلام) است
که در آغاز بيعت مردم با آن حضرت، براى معاويه نگاشت. اين نامه را واقدى در کتاب «الجمل» آورده است
اين نامه اى است از بنده خدا على اميرمؤمنان به معاويه فرزند ابوسفيان. اما بعد (از حمد و ثناى الهى، اى معاويه!) از اتمام حجتم درباره شما و اعراضم از شما به خوبى آگاهى دارى تا آن جا که آن حادثه اى که چاره اى از آن نبود واقع شد و راهى براى دفع آن نبود (اشاره به ماجراى قتل عثمان است). اين داستان، طولانى است و سخن در اين جا فراوان است. گذشته گذشته است و آينده روى آورده (بنابراين سخن درباره اين گونه مسائل را کنار بگذار) اکنون تو مأمورى از تمام کسانى که نزد تو هستند براى من بيعت بگيرى و با گروهى از يارانت (براى بيعت مستقيم با من) به سوى من بيا، والسلام.