وَ مِن خُطبَةٍ لَهُ عَليهِ السَّلامُ
يُبَيِّنُ فِيْها حُسْنَ مُعَامَلَتِه لِرَعِيَّتِه
وَ لَقَدْ أَحْسَنْتُ جِوَارَکُمْ، وَ أَحَطْتُ بِجُهْدِي مِنْ وَرَائِکُمْ. وَ أَعْتَقْتُکُمْ مِنْ رِبَقِ الذُّلِّ، وَ حَلَقِ الضَّيْمِ، شُکْرآ مِنِّي لِلْبِرِّ آلْقَلِيلِ وَ إِطْرَاقآ عَمَّا أَدْرَکَهُ آلْبَصَرُ، وَ شَهِدَهُ آلْبَدَنُ، مِنَ آلْمُنْکَرِ آلْکَثِيرِ.

از خطبه هاى امام (عليه السلام) است
که از حسن رفتار خود با مردمى که تحت حکومت او مى زيستند، سخن مى گويد
به يقين، وظيفه حسن جوار را در مورد شما انجام دادم. من در پشت سر نيز به پاسدارى از شما پرداختم و شما را از بند ذلّت و حلقه هاى زنجير ستم آزاد کردم. همه اين ها به منظور سپاس فراوان من در برابر نيکى اندکى ازسوى شما و چشم پوشى از بدى هاى فراوانى بود که درباره من انجام داديد؛ بدى هاى آشکارى که چشم، آن را مى ديد و بدن، آن را لمس مى کرد.