آنچه مى گويم حق است
امام (عليه السلام) براى رفع ابهام از پيشگويى هايى که درباره آينده مى کند مى فرمايد: «هرگز دروغ نگفته ام و هيچ گاه دروغ به من گفته نشده است (اشاره به اين که آنچه پيامبر به من فرموده راست و درست بوده است) و هرگز گمراه نبوده ام و کسى نيز به وسيله من گمراه نشده است»؛ (مَا کَذَبْتُ وَ لا کُذِّبْتُ، وَ لا ضَلَلْتُ وَ لا ضُلَّ بِي).
همان گونه که در سند اين گفتار حکيمانه اشاره شد، امام (عليه السلام) اين جمله را در حوادث مختلف بيان کرده است از جمله در داستان «ذوالثدية مخدج». او کسى بود که چون پيامبر (صلي الله عليه و آله) مشغول تقسيم غنايم جنگى بود آمد و با عصبانيت گفت: عدالت را رعايت نکردى. پيامبر (صلي الله عليه و آله) فرمود: واى بر تو اگر من به عدالت رفتار نکنم چه کسى به عدالت رفتار خواهد کرد؟ به دنبال اين رخداد آيه 58 سوره توبه نازل شد: (وَ مِنْهُمْ مَّنْ يَلْمِزُکَ فِي الصَّدَقَاتِ فَإِنْ أُعْطُوا مِنْهَا رَضُوا وَ إِنْ لَّمْ يُعْطَوْا مِنْهَا إِذَاهُمْ يَسْخَطُونَ)؛ «و در ميان آن ها کسانى هستند که در (تقسيم) غنايم به تو خرده مى گيرند اگر سهمى از آن (غنايم) به آن ها داده شود راضى مى شوند و اگر چيزى به آن ها داده نشود خشمگين مى شوند (هر چند حقى نداشته باشند)» در اين ماجرا يکى از حاضران (عمر بن خطاب) از پيامبر (صلي الله عليه و آله) اجازه خواست گردن او را بزند، ولى پيامبر (صلي الله عليه و آله) او را از اين کار بازداشت و فرمود: او را رها کن او در آينده پيروانى پيدا خواهد کرد که از دين خدا خارج مى شوند، همان گونه که تير از کمان رها مى شود. آن ها گروهى خواهند بود که (به ظاهر) نماز و روزه خود را در برابر نماز و روزه آنان ناچيز خواهيد شمرد. قرآن (بسيار) مى خوانند ولى از شانه و گلوگاهشان فراتر نمى رود.
اميرمؤمنان (عليه السلام) به پيروان خود پيش از جنگ نهروان خبر داده بود که آن مرد در ميان خوارج است و کشته خواهد شد؛ ولى بعد از جنگ جسد او را پيدا نکردند. امام (عليه السلام) فرمود: نه من دروغ گفته ام و نه آن کسى که به من خبر داده به من دروغ گفته است ناگهان مردى آمد عرض کرد: اى اميرمؤمنان! جنازه او را يافتيم. امام (عليه السلام) به سجده افتاد و خدا را شکر گفت.
از اين جمله (علاوه بر احاديث فراوان ديگر) به خوبى استفاده مى شود که رسول اکرم (صلي الله عليه و آله) اخبار غيبى فراوانى مربوط به حوادث آينده به اميرمؤمنان على (عليه السلام) فرموده بود و امام (عليه السلام) نيز با اعتماد و يقينى که به اخبار پيامبر اکرم (صلي الله عليه و آله) داشت، آن ها را در حوادث مختلف بازگو مى کرد و هرگاه کسى در آن ترديد مى نمود مى فرمود: «نه من دروغ مى گويم و نه آن کسى که به من خبر داده دروغ گفته است» و اين حوادث عينآ رخ مى داد و هنگامى که يکى از ياران آن حضرت سؤال کرد: اى اميرمؤمنان! شما داراى علم غيب هستيد؟ امام (عليه السلام) خنديد و در جواب براى اسکات او فرمود: «لَيْسَ هُوَ بِعِلْمِ غَيْبٍ، وَ إنَّمَا هُوَ تَعَلُّمٌ مِنْ ذِي عِلْمٍ؛ اين علم غيب نيست علمى است که از صاحب علمى (پيامبر اکرم (صلي الله عليه و آله) ) آموخته ام».
براى توضيح بيشتر و پاره اى از مسائل مربوط به علم غيب، به شرحى که در ذيل خطبه 128 در جلد پنجم همين کتاب داده ايم مراجعه فرماييد تا تفسير آيات مربوط به علم غيب روشن گردد.