ترجمه
از خطبه هاى امام (عليه السلام) است که در آن بخشى از صفات خداوند متعال بيان شده، سپس مردم را درباره تقوا و مشورت موعظه مى کند
شرح و تفسیر
خطبه در يک نگاه
اين خطبه، در واقع از شش بخش تشکيل شده است؛ در قسمت اوّل: همان گونه که در بسيارى از خطبه هاى نهج البلاغه ديده ايم، به بيان اوصاف پروردگار پرداخته شده است؛ صفاتى که توجّه به آن، تأثير عميق تربيتى در انسان دارد و او را از گناهان بازمى دارد و به نيکى ها دعوت مى کند.
در بخش دوم: مردم را موعظه مى کند که در اين دنياى زودگذر، به تهيّه زاد و توشه براى آخرت بپردازند و هدف آفرينش خويش را فراموش نکنند.
در بخش سوم: به اهميّت قرآن مى پردازد که خداوند در آن اتمام حجّت کرده و گفتنى ها را در هر زمينه گفته است.
در بخش چهارم: به مردم هشدار مى دهد که از خواب غفلت برخيزند و در باقى مانده عمر خويش، به جبران گذشته بپردازند و مراقب وسوسه هاى شياطين باشند.
در بخش پنجم: سعادتمندان و شقاوتمندان را با ذکر اوصافى معرفى مى فرمايد.
و سرانجام در آخرين بخش: به چند قسمت از صفات رذيله اشاره کرده و مردم را از آن برحذر مى دارد. مجموعه اين بخش هاى شش گانه، نسخه شفابخشى را براى بيماردلان و غافلان مغرور تشکيل مى دهد.