تفسیر خطبه 86

وَ مِن خُطبَةٍ لَهُ عَليهِ السَّلامُ وَ فِيْها بَيانُ صِفَاتِ الحَقِّ جَلَّ جَلالُهُ ثُمَّ عِظَةُ النَّاسِ بِالتَّقْوى والمَشُورَةِ

ترجمه

از خطبه هاى امام (عليه السلام) است که در آن بخشى از صفات خداوند متعال بيان شده، سپس مردم را درباره تقوا و مشورت موعظه مى کند

شرح و تفسیر

خطبه در يک نگاه
اين خطبه، در واقع از شش بخش تشکيل شده است؛ در قسمت اوّل: همان گونه که در بسيارى از خطبه هاى نهج البلاغه ديده ايم، به بيان اوصاف پروردگار پرداخته شده است؛ صفاتى که توجّه به آن، تأثير عميق تربيتى در انسان دارد و او را از گناهان بازمى دارد و به نيکى ها دعوت مى کند.
در بخش دوم: مردم را موعظه مى کند که در اين دنياى زودگذر، به تهيّه زاد و توشه براى آخرت بپردازند و هدف آفرينش خويش را فراموش نکنند.
در بخش سوم: به اهميّت قرآن مى پردازد که خداوند در آن اتمام حجّت کرده و گفتنى ها را در هر زمينه گفته است.
در بخش چهارم: به مردم هشدار مى دهد که از خواب غفلت برخيزند و در باقى مانده عمر خويش، به جبران گذشته بپردازند و مراقب وسوسه هاى شياطين باشند.
در بخش پنجم: سعادتمندان و شقاوتمندان را با ذکر اوصافى معرفى مى فرمايد.
و سرانجام در آخرين بخش: به چند قسمت از صفات رذيله اشاره کرده و مردم را از آن برحذر مى دارد. مجموعه اين بخش هاى شش گانه، نسخه شفابخشى را براى بيماردلان و غافلان مغرور تشکيل مى دهد.