تفسیر خطبه 106

وَمِن خُطبَةٍ لَهُ عَلَيهِ السِّلام وَفِيها يُبَيِّنُ فَضْلَ الاْسْلامِ وَ يَذْکُرُ الرَّسُولَ الْکَرِيمَ، ثُمَّ يَلُومُ أصْحَابَهُ

ترجمه
از خطبه هاى امام (عليه السلام) است که مزاياى اسلام را بيان کرده و به فضايل پيامبر (صلي الله عليه وآله) اشاره مى فرمايد، سپس يارانش را (به دليل خلاف هايى که مرتکب شده اند) سرزنش مى کند.
شرح و تفسیر
خطبه در يک نگاه
همان گونه که از عنوان خطبه روشن شد، اين خطبه از سه بخش تشکيل شده است:
بخش اوّل، از اهميّت اسلام و برکات آثار آن سخن مى گويد و انگشت روى نکات دقيقى در اين زمينه مى گذارد.
در بخش دوم، نخست از شخصيّت پيامبر اکرم (صلي الله عليه و آله) در عباراتى کوتاه و پرمعنا بحث مى کند. سپس با دعاهاى پرمحتوايى براى پيامبر اکرم (صلي الله عليه و آله) و همه مؤمنين، اين بخش را پايان مى دهد.
در بخش سوم، ياران خود را مورد سرزنش قرار مى دهد که با اين همه نعمت ها و مواهب الهى که به شما داده شده است، چرا تماشاگر ظلم و فساد شده ايد! چرا به ظالمان اجازه مى دهيد که رشته حکومت شما را به دست گيرند وهر کارى خواستند انجام دهند.
در بعضى از روايات آمده است که شخصى، از اميرمؤمنان على (عليه السلام) درباره ويژگى هاى اسلام و ايمان و کفر و نفاق سؤال کرد و حضرت اين خطبه را در پاسخ او بيان فرمود. و در روايت ديگرى از «اصبغ بن نباته» نقل شده است که اميرمؤمنان على (عليه السلام) اين خطبه را در خانه، يا در «دارالاماره» بيان فرمود؛ سپس دستور داد آن را بنويسند و براى مردم بخوانند.

* * * .