خطبه در يک نگاه
امام (عليه السلام) در اين خطبه، مردم را از غيبت و عيب جويى يکديگر نهى کرده است و دلايل مختلفى براى آن ذکر مى فرمايد: نخست اين که: آن هايى که از عيب و گناه پاک اند بايد شکر اين نعمت را در پرهيز از غيبت و عيب جويى ديگران قرار دهند.
ديگر اين که: اگر عيب جويان درست در خويش بنگرند، عيوبى همانند آنچه بر ديگران خرده مى گيرند در خود مى يابند، با اين حال چگونه مى توانند ديگران را به دليل داشتن آن عيوب ملامت کنند، در حالى که خود به آن ها گرفتارند.
سوم: گاه ممکن است انسان گناه کوچکى مرتکب شده باشد، و به گمان اين که آلوده گناه بزرگى نيست به غيبت و عيب جويى ديگران بپردازد، که خود بزرگ ترين گناه است؛ افزون بر اين، شخص عيب جو چه مى داند، شايد خداوند گناه کسى را که او غيبتش را مى کند بخشيده باشد، ولى گناه عيب جو بخشوده نشده باشد.
کوتاه سخن اين که: امام (عليه السلام) از راه هاى مختلف، راه را بر غيبت کنندگان وعيب جويان مى بندد، تا جامعه اسلامى را از اين گناه بزرگ پاک سازد.

* * *