تفسیر خطبه 152

وَ مِن خُطبَةٍ لَهُ عَليهِ السَّلامُ
فِي صِفَاتِ اللهِ جَلَّ جَلالُهُ، وَ صِفَاتِ أئِمَّةِ الدِّيْنِ

ترجمه

از خطبه هاى امام (عليه السلام) است
که درباره صفات خداوند و اوصاف پيشوايان دين ايراد فرموده است.

شرح و تفسیر

خطبه در يک نگاه
اين خطبه به طور کلى از دو بخش عمده تشکيل شده است: در بخش اوّل، امام (عليه السلام) به نکات مهمى درباره صفات خداوند اشاره مى کند که به گفته بعضى از شارحان نهج البلاغه مانند آن در هيچ کتابى ديده نشده است و فراتر از مطالبى است که فلاسفه و حکيمان و عرفا درباره صفات خدا گفته اند.
و در بخش دوم به موقعيت پيشوايان دينى و امامان هدايت اشاره مى کند و مقام آن ها را در پيشگاه حق و موقعيتشان را در جامعه انسانى، بيان مى فرمايد و در همين بخش، از نعمت بزرگ الهى يعنى اسلام و قرآن سخن مى گويد، و نکات جالبى درباره اين کتاب آسمانى ذکر مى کند تا مردم قدرش را بدانند و از اين منبع فيض پروردگار بيشتر بهره گيرند.