تفسیر خطبه 158

وَ مِن خُطبَةٍ لَهُ عَليهِ السَّلامُ
يُنَبِّهُ فِيها عَلى فَضْلِ الرَّسُولِ الاْعْظَمِ وَفَضْلِ الْقُرْآنِ، ثُمَّ حَالِ دَوْلَةِ بَنِي اُمَيَّةَ

ترجمه

از خطبه هاى امام (عليه السلام) است
که در آن از فضايل پيامبر بزرگ اسلام (صلي الله عليه و آله) و عظمت قرآن مجيد و سپس از وضع دولت بنى اميّه سخن مى گويد.

شرح و تفسیر

خطبه در يک نگاه
اين خطبه از دو بخش تشکيل مى شود: در بخش اوّل امام (عليه السلام) ترسيمى از عصر بعثت و سپس اهمّيّت و عظمت قرآن ارائه داده است و بر اين معنا تأکيد مى کند که داروى تمام دردها و آگاهى از آينده و گذشته در اين قرآن است.
و در بخش دوم اشاره به فتنه بنى اميّه و ستم هاى عظيم و گستردگى ظلم آن ها مى کند؛ ولى در ادامه مى فرمايد: حکومت آن ها چندان نمى پايد و چنان از ميان مى روند که هرگز باز نخواهند گشت.