تفسیر خطبه 175

وَمِنْ خُطْبَةٍ لَهُ عَلَيهِ السَّلامُ
فِي المَوْعِظَةِ وَ بَيانِ قُرْبَاهُ مِن رَسُولِ اللهِ (صلي الله عليه و آله)

ترجمه

از خطبه هاى امام (عليه السلام) است
که در آن مردم را پند و اندرز مى دهد و نزديک بودن خود به رسول خدا (صلي الله عليه و آله) را بيان مى دارد.

شرح و تفسیر

خطبه در يک نگاه
اين خطبه از دو بخش عمده تشکيل شده است:
امام (عليه السلام) در بخش اوّل مواعظ سودمندى را با بيانات تکان دهنده براى مخاطبان خود ـ که درواقع همه انسان ها در طول تاريخ اند ـ بيان مى فرمايد و کسانى را که در خواب غفلت گرفتارند با سخنان بيدارگر خود بيدار مى کند.
در بخش دوم اين خطبه اشاره به آگاهى اش از حوادث آينده مى کند و منبع اصلى علم خود را تعليم پيغمبر اکرم (صلي الله عليه و آله) معرفى مى فرمايد و تصريح مى کند که من مى توانم هر يک از شما را از آغاز و پايان کارش و تمام شئون زندگانى اش آگاه سازم؛ ولى از بيم اين که مبادا درباره من غلوّ کنيد و کافر شويد، از اين کار خوددارى مى کنم.
و در جمله هاى پايانى خطبه، به اين نکته مهم اشاره مى کند که من در عمل به اوامر و نواهى اى که به شما مى گويم، هميشه خود پيشگامم و پيش از آن که شما را امر و نهى کنم، خودم عمل مى نمايم.

* * *