خطبه در يک نگاه
اين خطبه درواقع دو بخش دارد: در بخش اوّل، امام (عليه السلام) سخن از گروهى به ميان آورده که در آينده براى دفاع از حق، و نشر عدل وداد قيام مى کنند، در زمانى که انواع مفاسد، جهان را پر کرده و مردم سخت در فشار و گرفتارى هستند که تناسب با ظهور حضرت مهدى (عليه السلام) و ياران او دارد.
در بخش دوم، اصحاب و ياران و مردم زمان خويش را نصيحت مى کند که از فتنه ها بپرهيزند و از گرد پيشواى خود پراکنده نشوند و مراقب فتنه هاى شديدترى باشند که در پيش روى آن هاست.
گفتنى است که مدائنى ـ همان گونه که در سند خطبه اشاره شد ـ قسمت هاى ديگرى از اين خطبه را که مرحوم سيد رضى ذکر نکرده در کتاب خود با نام صفين آورده است و در پايان آن مى گويد: مردى از اهل بصره (هنگامى که پيش گويى هاى على (عليه السلام) را با آن شرح و تفصيل شنيد) به مردى از اهل کوفه که در کنار او نشسته بود، گفت: من گواهى مى دهم که اين مرد بر خدا و پيامبر دروغ مى بندد. مردى که از اهل کوفه بود، به او گفت: از کجا فهميدى؟ (ولى او جوابى نداد) سپس مى افزايد: آن مرد کوفى مى گويد: به خدا قسم على (عليه السلام) از منبر پايين نيامد مگر اين که آن مرد بصرى فلج شد و دست و پاى او از کار افتاد. او را در محملى گذاشتند و به خانه اش بردند و در همان شب از دنيا رفت.

* * * .