ترجمه
از خطبه هاى امام (عليه السلام) است
هنگامى که خبر پيمان شکنانِ بيعت امام (عليه السلام) به آن حضرت رسيد اين خطبه را در نکوهش آنان ايراد فرمود و گناه خون عثمان را به گردن آن ها افکند و آنان را تهديد به جنگ کرد
هنگامى که خبر پيمان شکنانِ بيعت امام (عليه السلام) به آن حضرت رسيد اين خطبه را در نکوهش آنان ايراد فرمود و گناه خون عثمان را به گردن آن ها افکند و آنان را تهديد به جنگ کرد
شرح و تفسیر
خطبه در يک نگاه
اين خطبه ـ همان گونه که از عنوانش پيداست ـ به بيعت شکنى طلحه و زبير و سپس به حوادث تلخِ جنگ جمل نظر دارد، و نيز به مسئله خون «عثمان» که دستاويزى براى جنگ طلبان جمل و بعد از آن، بهانه اى براى آتش افروزان شام گرديد، اشاره مى کند و آن ها را با تهديدهاى روشنى، مورد ملامت و سرزنش قرار مى دهد. حضرت در پايان خطبه به تهديدهاى دشمنانش پاسخ دندان شکنى مى دهد.
اين خطبه ازنظر محتوا با خطبه 10، 26 و 172 تناسب و شباهت قابل ملاحظه اى دارد و به همين دليل، احتمال دارد که هرکدام از اين خطبه ها، بخشى از خطبه واحدى بوده که سيّد رضى (رحمه الله) آن را تجزيه کرده و هرکدام را به تناسبى، در جايى نقل کرده است.
بعضى از شارحان نهج البلاغه معتقدند که اين خطبه، از خطبه هاى مربوط به جنگ صفّين است و اشاراتى که در آن آمده، متوجّه معاويه است؛ ولى از عنوانى که سيّد رضى (رحمه الله) براى آن انتخاب کرده و نيز از کلام ابن ابى الحديد و غير او، استفاده مى شود که اين خطبه هر چند مضامينش با هر دو گروه تناسب دارد، ولى تنها مربوط به پيمان شکنان جنگ جمل است. .
اين خطبه ـ همان گونه که از عنوانش پيداست ـ به بيعت شکنى طلحه و زبير و سپس به حوادث تلخِ جنگ جمل نظر دارد، و نيز به مسئله خون «عثمان» که دستاويزى براى جنگ طلبان جمل و بعد از آن، بهانه اى براى آتش افروزان شام گرديد، اشاره مى کند و آن ها را با تهديدهاى روشنى، مورد ملامت و سرزنش قرار مى دهد. حضرت در پايان خطبه به تهديدهاى دشمنانش پاسخ دندان شکنى مى دهد.
اين خطبه ازنظر محتوا با خطبه 10، 26 و 172 تناسب و شباهت قابل ملاحظه اى دارد و به همين دليل، احتمال دارد که هرکدام از اين خطبه ها، بخشى از خطبه واحدى بوده که سيّد رضى (رحمه الله) آن را تجزيه کرده و هرکدام را به تناسبى، در جايى نقل کرده است.
بعضى از شارحان نهج البلاغه معتقدند که اين خطبه، از خطبه هاى مربوط به جنگ صفّين است و اشاراتى که در آن آمده، متوجّه معاويه است؛ ولى از عنوانى که سيّد رضى (رحمه الله) براى آن انتخاب کرده و نيز از کلام ابن ابى الحديد و غير او، استفاده مى شود که اين خطبه هر چند مضامينش با هر دو گروه تناسب دارد، ولى تنها مربوط به پيمان شکنان جنگ جمل است. .