تفسیر خطبه 222

وَمِن کلامٍ لَهُ عَليهِ السَّلامُ
قالَهُ عِنْدَ تِلاوَتِهِ: (يُسَبِّحُ لَهُ فِيهَا بِالْغُدُوِّ وَالاْصَالِ * رِجَالٌ لاَّ تُلْهِيهِمْ تِجَارَةٌ وَلا بَيْعٌ عَنْ ذِکْرِ اللهِ)

ترجمه

از سخنان امام (عليه السلام) است
که به هنگام تلاوت اين آيات بيان فرمود (آياتى که اش چنين است): «صبح و شام در آن ها (در آن خانه هايى که از نور خدا روشن است)
مردانى تسبيح مى گويند که هيچ تجارت و معامله اى آن ها را از ياد خدا غافل نمى کند».

شرح و تفسیر

خطبه در يک نگاه
در اين خطبه چند بخش مهم وجود دارد:
در بخش اوّل، امام (عليه السلام) پيش از هرچيزى به بيان اهميّت ذکر خدا و آثار آن بر روح وجان آدمى مى پردازد و با تعبيرات مؤثّرى آن را شرح مى دهد.
در بخش دوم، به حاملان اذکار در هر عصر و زمان و برنامه هاى آن ها اشاره مى کند که چگونه بندگان خدا را از انحراف رهايى مى بخشند و چراغ هاى پرفروغى بر سر راه آن ها مى نهند.
در بخش سوم، سخن از صفات آن هاست، از بى اعتنايى آنان به زرق و برق دنيا، پرهيز از گناه، طرفدارى از عدالت و امر به معروف و نهى از منکر.
در بخش چهارم، حال آن ها را در قيامت به هنگام انتشار نامه هاى اعمال وآماده شدن بندگان براى حساب شرح مى دهد و از عاقبت محمود و نتايج بسيار گران بهاى اعمال آن ها سخن مى گويد.
در پنجمين بخش، به مخاطبان خود دستور مى دهد که به حساب خويش برسند و خودشان داور اعمالشان باشند.

* * *