تفسیر نامه 17

وَمِن کتابٍ لَهُ عَليهِ السَّلامُ إلَى مُعاوِيَةَ جَواباً عَنْ کِتابٍ مِنْهُ إلَيْهِ

ترجمه
از نامه هاى امام (عليه السلام) است که در پاسخ به نامه معاويه نگاشته است
شرح و تفسیر
نامه در يک نگاه
به گفته نصر بن مزاحم در کتاب صفين، روزى امام (عليه السلام) فرمود: فردا صبح شخصاً پا به ميدان مى گذارم و با اين گروه مى جنگم. اين سخن در ميان لشکر شام منتشر شد و آن ها در وحشت عميقى فرو رفتند.
در اين هنگام معاويه نامه اى براى اميرمؤمنان على (عليه السلام) نوشت که خلاصه مضمونش چنين است: «من گمان مى کنم اگر مى دانستى کار جنگ به اين جا مى رسد اقدام به جنگ نمى کردى و از گذشته پشيمان مى شدى. من از تو درخواست کرده ام که حکومت شام را به من واگذارى به اين شرط که مستقل باشم، نه با تو بيعت کنم و نه از تو اطاعت. اين را نپذيرفتى و الآن من شام را در اختيار دارم و باز همان خواسته را از تو مى کنم. ما همه از فرزندان عبد مناف هستيم، همواره عزيز و آزاد بوده ايم».
هنگامى که اين نامه به امام (عليه السلام) رسيد فرمود: راستى وضع معاويه و نامه اش هر دو عجيب است؛ سپس کاتب خود عبيدالله بن ابى رافع را فراخواند و دستور داد نامه مورد بحث را براى معاويه بنويسد و به سخنان نارواى او پاسخ گويد.
البتّه مرحوم سيّد رضى آن گونه که دأب و عادت اوست، بخشى از نامه را که در آغاز آن بوده است ذکر نکرده، ولى قسمت مهم و عمده نامه را آورده است.

* * * .