ترجمه
از نامه هاى امام (عليه السلام) است که همراه مالک اشتر براى اهل مصر فرستاد در آن زمان که استاندارى آن جا را به او واگذار کرد.
شرح و تفسیر
نامه در يک نگاه
امام (عليه السلام) در اين نامه بعد از حمد و ثناى الهى و شهادت به نبوّت پيامبر اسلام (صلي الله عليه و آله) به عنوان يک پيامبر جهانى و جاودانى به چند نکته اشاره مى فرمايد:
1. مسأله اختلافى که بعد از پيغمبر اکرم (صلي الله عليه و آله) در امر خلافت واقع شد و اين که حضرت هرگز باور نمى کرد مسلمانان به سراغ کسى جز او بروند، چراکه تنها او از تمام شايستگى هاى خلافت برخوردار بود.
2. در بخش ديگرى از اين نامه به بيم از خطراتى که بعد از انحراف خلافت از مسير اصلى وجود داشت اشاره کرده، مى فرمايد: چون ديدم اصل اسلام و دين محمد در خطر است پايمال شدن حقم را تحمل کردم و به يارى اسلام برخاستم و به پيشرفت کار مسلمانان کمک کردم.
3. در بخش ديگرى به وضع دشمنان خود (معاويه و اطرافيانش) اشاره کرده، مى گويد: آن ها گروهى از فاجران و سفيهان را جمع کرده اند و به ظلم و ستم و فسق و گناه پرداخته اند. اگر تمام روى زمين هم از آن ها پر شود من با آن ها مبارزه خواهم کرد و بيم نخواهم داشت.
4. در بخش آخر اين نامه براى تشجيع و ترغيب اصحاب و يارانش به جهاد، به اين نکته اشاره مى فرمايد که دشمن شهرهاى شما را يکى پس از ديگرى مى گيرد؛ برخيزيد و با او مبارزه کنيد.
* * *