وَمِن کتابٍ لَهُ عَليهِ السَّلامُ
إلى أَمِيرَيْنِ مِنْ أُمَراءِ جَيْشِهِ
وَقَدْ أَمَّرْتُ عَلَيْکُمَا وَعَلَى مَنْ فِي حَيِّزِکُمَا مَالِکَ بْنَ الْحَارِثِ الْأَشْتَرَ، فَاسْمَعَا لَهُ وَأَطِيعَا، وَاجْعَلاهُ دِرْعاً وَمِجَنّاً، فَإِنَّهُ مِمَّنْ لا يُخَافُ وَهْنُهُ وَلاسَقْطَتُهُ وَلا بُطْوُهُ عَمَّا الْإِسْرَاعُ إِلَيْهِ أَحْزَمُ، وَلا إِسْرَاعُهُ إِلَى مَا الْبُطْءُ عَنْهُ أَمْثَلُ.
از نامه هاى امام (عليه السلام) است
به دو نفر از سران سپاهش
من مالک بن حارث اشتر را بر شما و بر آنان که تحت فرمان شما هستند، امير ساختم؛ گوش به فرمانش دهيد و از او اطاعت کنيد. او را زره و سپر محکم خويش سازيد، زيرا او کسى است که سستى در او راه ندارد و لغزش پيدا نمى کند، در جايى که سرعت لازم است کندى نخواهد کرد و در آن جا که کندى و آرامش لازم است سرعت و شتاب به خرج نمى دهد.