وَمِن کتابٍ لَهُ عَليهِ السَّلامُ
إلى سَلْمانِ الْفارسِي قَبْلَ أيَّامِ خِلافَتِهِ
أَمَّا بَعْدُ، فَإِنَّمَا مَثَلُ الدُّنْيَا مَثَلُ الْحَيَّةِ: لَيِّنٌ مَسُّهَا، قَاتِلٌ سَمُّهَا؛ فَأَعْرِضْ عَمَّا يُعْجِبُکَ فِيهَا، لِقِلَّةِ مَا يَصْحَبُکَ مِنْهَا؛ وَضَعْ عَنْکَ هُمُومَهَا، لِمَا أَيْقَنْتَ بِهِ مِنْ فِرَاقِهَا، وَتَصَرُّفِ حَالاتِهَا؛ وَکُنْ آنَسَ مَا تَکُونُ بِهَا، أَحْذَرَ مَا تَکُونُ مِنْهَا؛ فَإِنَّ صَاحِبَهَا کُلَّمَا اطْمَأَنَّ فِيهَا إِلَى سُرُورٍ أَشْخَصَتْهُ عَنْهُ إِلَى مَحْذُورٍ، أَوْ إِلَى إِينَاسٍ أَزَالَتْهُ عَنْهُ إِلَى إِيحَاشٍ، وَالسَّلامُ.

از نامه هاى امام (عليه السلام) است
به سلمان فارسى پيش از ايام خلافتش
اما بعد (از حمد وثناى الهى، بدان اى سلمان!) دنيا فقط به «مار» شبيه است که به هنگام لمس کردن، نرم به نظر مى رسد؛ ولى در باطنش سمى کشنده است، بنابراين از هر چيزِ دنيا که توجّه تو را به خود جلب کند صرف نظر کن (خواه مال باشد يا مقام و يا لذات هوس آلود) زيرا جز مدت کمى در کنار تو نخواهد بود، غم و غصه دنيا را از خود کنار بزن، زيرا که به فراق و جدايى و دگرگونى حالات آن يقين دارى و در آن زمان که بيش از هر وقت به آن دل بسته اى و با آن انس گرفته اى، بيشتر از آن بر حذر باش، زيرا هر زمان دوست دنيا به امرى شادى آفرين دل بستگى پيدا کند دنيا او را به طرف مشکل و ناراحتى مى راند و هر زمان با آن انس گيرد او را از آن حالت جدا ساخته در وحشت فرو مى برد. والسلام.