وَمِن کتابٍ لَهُ عَليهِ السَّلامُ
لِعَبْدِاللهِ بْنِ الْعَبّاسِ لَمّا بَعَثَهُ لِلْإِحْتِجاجِ عَلَى الْخَوارِجِ
لا تُخَاصِمْهُمْ بِالْقُرْآنِ، فَإِنَّ الْقُرْآنَ حَمَّالٌ ذُو وُجُوهٍ، تَقُولُ وَيَقُولُونَ، وَلَکِنْ حَاجِجْهُمْ بِالسُّنَّةِ، فَإِنَّهُمْ لَنْ يَجِدُوا عَنْهَا مَحِيصاً.

از توصيه هاى امام (عليه السلام)
به عبد الله بن عباس است هنگامى که وى را براى گفت وگو نزد خوارج فرستاد
با آيات قرآن با آن ها بحث و محاجّه نکن، زيرا (بعضى از آيات) قرآن تاب معانى مختلف و امکان تفسيرهاى گوناگون دارد تو چيزى مى گويى و آن ها چيز ديگر (و سخن به جايى نمى رسد) ولى با سنّت صريح (پيامبر) با آن ها گفت و گو و محاجه کن که راه فرارى از آن نخواهند يافت (و ناچارند دربرابر آن تسليم شوند).