وَمِن کتابٍ لَهُ عَليهِ السَّلامُ
إلَى جَريرِ بْنِ عَبْدِاللهِ الْبِجِلِّي لَمّا أرْسَلَهُ إلَى مُعاوِيَةَ
أَمَّا بَعْدُ، فَإِذَا أَتَاکَ کِتَابِي فَاحْمِلْ مُعَاوِيَةَ عَلَى الْفَصْلِ، وَخُذْهُ بِالْأَمْرِ الْجَزْمِ، ثُمَّ خَيِّرْهُ بَيْنَ حَرْبٍ مُجْلِيَةٍ، أَوْ سِلْمٍ مُخْزِيَةٍ، فَإِنِ اخْتَارَ الْحَرْبَ فَانْبِذْ إِلَيْهِ، وَإِنِ اخْتَارَ السِّلْمَ فَخُذْ بَيْعَتَهُ، وَالسَّلامُ.

از نامه هاى امام (عليه السلام) است
به جرير بن عبدالله بجلّى هنگامى که او را به سوى معاويه (براى اتمام حجّت نهايى) فرستاد
اما بعد (از حمد و ثناى الهى)، هنگامى که نامه من به تو رسيد معاويه را به حکم نهايى، دعوت کن و براى يک طرفه شدن کار، او را به يک نتيجه جزمى وادار ساز، سپس او را ميان جنگى آواره کننده يا تسليمى رسواگر مخير کن، اگر جنگ را اختيار کرد به او اعلان جنگ کن و اگر راه صلح و سلامت را پيش گرفت از او بيعت بگير، والسلام.