وَ مِن کِتابٍ لَهُ عَليهِ السَّلامُ
إلى عَمْرو بْنِ الْعاصِ
فَإِنَّکَ قَدْ جَعَلْتَ دِينَکَ تَبَعاً لِدُنْيَا امْرِئٍ ظَاهِرٍ غَيُّهُ، مَهْتُوکٍ سِتْرُهُ، يَشِينُ الْکَرِيمَ بِمَجْلِسِهِ، وَ يُسَفِّهُ الْحَلِيمَ بِخِلْطَتِهِ، فَاتَّبَعْتَ أَثَرَهُ، وَ طَلَبْتَ فَضْلَهُ، اتِّبَاعَ الْکَلْبِ لِلضِّرْغَامِ يَلُوذُ بِمَخَالِبِهِ، وَ يَنْتَظِرُ مَا يُلْقَى إِلَيْهِ مِنْ فَضْلِ فَرِيسَتِهِ فَأَذْهَبْتَ دُنْيَاکَ وَ آخِرَتَکَ! وَ لَوْ بِالْحَقِّ أَخَذْتَ أَدْرَکْتَ مَا طَلَبْتَ. فَإِنْ يُمَکِّنِّي اللهُ مِنْکَ وَ مِنِ ابْنِ أَبِي سُفْيَانَ أَجْزِکُمَا بِمَا قَدَّمْتُمَا، وَ إِنْ تُعْجِزَا وَ تَبْقَيَا فَمَا أَمَامَکُمَا شَرٌّ لَکُمَا، وَالسَّلامُ.

از نامه هاى امام (عليه السلام) است
به عمرو عاص
تو (اى عمرو بن عاص!) دين خود را تابع کسى قرار داده اى که گمراهى اش آشکار و پرده حيايش دريده است و به افراد باشخصيت در مجلسش توهين مى کند و عاقل را با معاشرت خود سفيه مى سازد.
تو قدم در جاى قدم هاى او نهادى و بخشش او را خواستار شدى همچون سگى که به دنبال شير درنده اى برود و به چنگال او متوسل شود و منتظر پس مانده هاى شکار او باشد که به سويش افکنده شود. تو با اين کار دنيا و آخرتت را تباه کردى. اگر طرفدار حق بودى، به آنچه مى خواستى مى رسيدى و اگر خداوند مرا بر تو و پسر ابوسفيان (معاويه) مسلط سازد، کيفر تمام آنچه را که در گذشته انجام داديد به شما خواهم داد و اگر به شما دست نيابم و (بعد از من) باقى بمانيد، آنچه (از عذاب الهى در آخرت) در پيش داريد براى شما بدتر است. والسلام.