وَ مِنَ الْکَلَام‏ لَه‏ (عليه السلام)
فِي الزُّهْدِ
أَيُّهَاالنَّاسُ، آلزَّهَادَةُ قِصَرُ الْأَمَلِ، وَ الشُّکْرُ عِنْدَ [عن] النِّعَمِ، وَ التَّوَرُّعُ عِنْدَ آلْـمَحَارِمِ، فَإِنْ عَزَبَ ذلِکَ عَنْکُمْ فَلاَ يَغْلِبِ آلْحَرَامُ صَبْرَکُمْ، وَ لاَ تَنْسَوْا عِنْدَالنِّعَمِ شُکْرَکُمْ، فَقَدْ أَعْذَرَ اللهُ إِلَيْکُمْ بِحُجَجٍ مُسْفِرَةٍ ظَاهِرَةٍ، وَ کُتُبٍ بَارِزَةِ آلْعُذْرِ وَاضِحَةٍ.

از سخنان امام (عليه السلام)
که درباره زهد فرموده است
اى مردم! «زهد» همان کوتاهى آرزو، و شکر و سپاس در برابر نعمت، و پارسايى در برابر گناه است. و اگر نتوانستيد همه اين صفات را فراهم سازيد، لااقل مراقب باشيد حرام بر اراده و صبر شما چيره نگردد، و در برابر نعمت هاى الهى شکر خدا را به فراموشى نسپاريد؛ چرا که خداوند با دلايل روشن و آشکار و کتب آسمانى واضح، اتمام حجّت کرده است! (و آنچه درباره زهد و شکر لازم بوده، به شما تعليم داده است).