وَمِن خُطبَةٍ لَهُ عَلَيهِ السِّلام
ذَکَرَ فِيْها مَلَکَ المَوْتِ وَتَوْفِيَةَ النَّفْسِ وَعَجْزَ الخَلْقِ عَنْ وَصْفِ اللهِ
هَلْ تُحِسُّ بِهِ إذا دَخَلَ مَنْزِلاً؟ أَمْ هَلْ تَرَاهُ إذا تَوَفَّى أَحَداً؟ بَلْ کَيْفَ يَتَوَفَّى الْجَنِينَ فِي بَطْنِ أُمِّهِ! أَيَلِجُ عَلَيْهِ مِنْ بَعْضِ جَوَارِحِهَا أمِ الرُّوحُ أَجَابَتْهُ بِإذْنِ رَبِّهَا؟ أَمْ هُوَ سَاکِنٌ مَعَهُ فِي أَحْشَائِهَا؟ کَيْفَ يَصِفُ إلهَهُ مَنْ يَعْجَزُ عَنْ صِفَةِ مَخْلُوقٍ مِثْلِهِ!

از خطبه هاى امام (عليه السلام) است
که درباره فرشته مرگ، و قبض روح توسط او، و ناتوانى بندگان
از وصف خداوند، سخن مى گويد
آيا هنگامى که (فرشته مرگ) وارد منزلى مى شود، احساس مى کنيد؟ و آيا وقتى کسى را قبض روح مى کند وى را مى بينيد؟ از آن بالاتر (آيا مى دانيد) چگونه (گاهى) جنين را در شکم مادر، قبض روح مى کند؟ آيا وارد شکم مادر از طريق بعضى اعضا مى شود، يا از برون، روح جنين را به سوى خود فرامى خواند و او به اذن پروردگار اجابت مى کند؟ يا با او در شکم مادر، همراه است؟! چگونه کسى که از توصيف و تعريف مخلوقى همانند خود، ناتوان است، مى تواند خالق و معبودش را توصيف کند؟!