وَ مِنَ الْکَلَام‏ لَه‏ (عليه السلام)
اِتَّخَذُوا الشَّيْطانَ لاِمْرِهِمْ مِلاکآ، وَ اتَّخَذَهُمْ لَهُ اَشْراکآ، فَباضَ وَ فَرَّخَ فِي صُدُورِهِمْ، وَ دَبَّ وَ دَرَجَ فِي حُجُورِهِمْ، فَنَظَرَ بِاَعْيُنِهِمْ، وَ نَطَقَ بِاَلْسِنَتِهِمْ، فَرَکِبَ بِهِمُ الزَّلَلَ، وَ زَيَّنَ لَهُمُ الْخَطَلَ، فِعْلَ مَنْ قَدْ شَرِکَهُ الشَّيْطانُ فِي سُلطانِهِ، وَ نَطَقَ بِالْباطِلِ عَلى لِسانِهِ! يَذُمُّ فِيها أتْبَاعَ الشَّيْطانِ

از خطبه هاى امام (عليه السلام) است که در آن پيروان شيطان را نکوهش مى کند
(اين زشت سيرتان) شيطان را ملاک و اساس کار خود قرار دادند؛ او نيز آن ها را به عنوان دام هاى خويش (يا شريکان خود) برگزيد و به دنبال آن در درون سينه هاى آن ها تخم گذارى کرد؛ سپس تخم ها را مبدّل به جوجه نمود. اين جوجه هاى شيطانى از درون سينه هاى آنان خارج شده، در دامانشان حرکت کرده و پرورش يافتند (و سرانجام کارشان به جايى رسيد که) شيطان با چشم آن ها نگاه کرد و با زبانشان سخن گفت. آن ها را بر مرکب لغزش ها سوار کرد و سخنان فاسد و هزل و باطل را در نظرشان زينت بخشيد؛ به همين دليل، اعمال آن ها اعمال کسى است که شيطان او را در سلطه خود شريک ساخته و سخنان باطل را بر زبان او نهاده است (و از اين طريق مى توان آن ها را به خوبى شناخت).