وَمِن کَلامٍ لَهُ عَليهِ السَّلامُ
وَقَدْ شَاوَرَهُ عُمَرُ بْنُ الخَطّابِ فِي الخُروجِ إلى غَزْوِ الرُّومِ
وَقَدْ تَوَکَّلَ اللَّهُ لِأَهْلِ هذَا الدِّينِ بإعْزَازِ الْحَوْزَةِ، وَسَتْرِ الْعَوْرَةِ. وَالَّذِي نَصَرَهُمْ، وَهُمْ قَلِيلٌ لا يَنْتَصِرُونَ، وَمَنَعَهُمْ وَهُمْ قَلِيلٌ لا يَمْتَنِعُونَ، حَيٌّ لا يَمُوتُ.
إنَّکَ مَتَى تَسِرْإلَى هذَاالْعَدُوِّبِنَفْسِکَ، فَتَلْقَهُمْ فَتُنْکَبْ، لا تَکُنْ لِلْمُسْلِمِينَ کَانِفَةٌ دُونَ أَقْصَى بِلاَدِهِمْ. لَيْسَ بَعْدَکَ مَرْجِعٌ يَرْجِعُونَ إلَيْهِ، فَابْعَثْ إلَيْهِمْ رَجُلاً مِحْرَباً،
وَاحْفِزْ مَعَهُ أَهْلَ الْبَلاَءِ وَالنَّصِيحَةِ، فَإنْ أَظْهَرَ اللَّهُ فَذَاکَ مَا تُحِبُّ، وَإنْ تَکُنِ الْأُخْرَى، کُنْتَ رِدْأً للنَّاسِ وَمَثَابَةً لِلْمُسْلِمِينَ.

از سخنان امام (عليه السلام) است
که به هنگام مشورت کردن «عمر بن خطاب» با آن حضرت
براى رفتن به جنگ روم بيان فرمود
(اى خليفه!) خداوند بر عهده گرفته است که حوزه اسلام را براى پيروان اين دين سربلند سازد و نقاط ضعف آن ها را بپوشاند. آن کس که آن ها را در آن هنگام که اندک بودند، و کسى به کمک آن ها نمى شتافت يارى کرد، و در آن موقع که به دليل کمى نفرات قدرت دفاع از خود را نداشتند از آن ها دفاع کرد، زنده است وهرگز نمى ميرد!
هرگاه تو خود به سوى دشمن حرکت کنى و در ميدان نبرد با آن ها روبرو شوى و مغلوب گردى، پناهگاهى براى مسلمين در شهرهاى دوردست باقى نمى ماند و (در چنين شرايطى) بعد از تو کسى نيست که به او مراجعه کنند.
بنابراين مرد جنگ آزموده اى را به سوى آن ها بفرست و گروهى که آزمون خود را (در جنگ ها) پس داده اند و خيرخواه اند با او همراه ساز، اگر خداوند پيروزى نصيب کند، همان است که تو مى خواهى و اگر شکل ديگرى رُخ داد (اشاره به اين که شکست دامن مسلمين را بگيرد) تو پشتيبان مردم و پناهگاه مسلمين خواهى بود!