وَ مِنَ الْکَلَام‏ لَه‏ (عليه السلام)
لَمّا أظْفَرَهُ اللّهُ بِأصْحابِ الْجَمَلِ، وَقَدْ قَالَ لَهُ بَعْضُ أصْحَابِهِ: وَدِدْتُ أنَّ أخِي فُلاَنآ کانَ شَاهِدَنا لِيَرى مَا نَصَرَکَ اللّهُ بِه عَلى أعْدائِکَ.
«فَقال لَهُ (عليه السلام): اَهَوى اَخِيکَ مَعَنا؟ فَقالَ: نَعَمْ. قالَ: فَقَدْ شَهِدَنا، وَ لَقَدْ شَهِدَنا! فِي عَسْکَرِنا هَذَا اَقْوامٌ فِي اَصْلابِ الرِّجالِ وَ اَرْحامِ النِّساءِ، سَيَرْعَفُ بِهِمُ الزَّمانُ، وَ يَقْوى بِهِمُ الاْيمانُ».

از سخنان امام (عليه السلام) است هنگامى که خداوند امام (عليه السلام) را در جنگ «جمل» پيروز ساخت يکى از يارانش عرض کرد: دوست مى داشتم برادرم فلانى همراه ما بود تا شاهد پيروزى هاى الهى بر دشمنان، که خدا نصيب شما کرده است، باشد.
امام (عليه السلام) فرمود: آيا قلب و فکر و علاقه برادرت با ماست؟ او در پاسخ عرض کرد: آرى. امام (عليه السلام) فرمود: او نيز به طور مسلّم در اين صحنه حضور داشته است (نه تنها او حضور داشته بلکه) گروه هايى در لشکر ما حضور داشتند که هم اکنون در صلب پدران و رحم مادران اند. کسانى که زمان هاى آينده آن ها را آشکار مى سازد و (سپاه) ايمان به وسيله آن ها قوى و نيرومند مى شود.