وَ مِنَ الْکَلَام‏ لَه‏ (عليه السلام)
فِيمَا رَدَّهُ عَلَى المُسْلِمِينَ مِنْ قَطَائِعِ عُثْمَانَ
وَ اللهِ لَوْ وَجَدْتُهُ قَدْ تُزُوِّجَ بِهِ النِّساءُ، وَ مُلِکَ بِهِ الاْماءُ، لَرَدَدْتُهُ، فَاِنَّ فِي الْعَدْلِ سَعَةً. وَ مَنْ ضاقَ عَلَيْهِ الْعَدْلُ، فَالْجَوْرُ عَلَيْهِ اَضْيَقُ.

از سخنان امام (عليه السلام) است
درباره آنچه عثمان از بيت المال به افراد خاصّى بخشيده بود و امام (عليه السلام) آن ها را به بيت المال بازگرداند
به خدا سوگند (اموال غارت شده بيت المال را به آن بازمى گردانم حتّى) اگر آن را بيابم که مهر زنان شده يا کنيزانى با آن خريده باشند؛ همه را قاطعانه به بيت المال برمى گردانم (و اجازه نمى دهم بى عدالتى سابق در جهان اسلام ادامه يابد!) زيرا در عدالت (براى همه قشرهاى جامعه) گشايش است و آن کس که عدالت براى او تنگ (و ناگوار) باشد، ظلم و ستم براى او تنگ تر (و ناگوارتر) است!