وَمِنْ کَلَامٍ لَهُ عَليهِ السَّلامُ
قالَهُ لِلْبُرجِ بْنِ مُسْهِر الطّائى، وَقَدْ قالَ لَهُ بِحَيْثُ يَسْمَعُهُ: «لا حُکْمَ إلّا لِلهِ»، وَکانَ مِنَ الْخَوارِجِ.
آسْکُتْ قَبَحَکَ اللَّهُ يَا أَثْرَمُ، فَوَاللهِ لَقَدْ ظَهَرَ آلْحَقُّ فَکُنْتَ فِيهِ ضَئِيلا شَخْصُکَ، خَفِيّآ صَوْتُکَ؛ حَتَّى إِذَا نَعَرَ آلْبَاطِلُ نَجَمْتَ نُجُومَ قَرْنِ آلْمَاعِزِ.

از سخنان امام (عليه السلام) است
که به «برج بن مسهر طايى» که از خوارج بود فرمود و اين در زمانى بود
که آن شخص با صداى بلند به گونه اى که امام (عليه السلام) آن را بشنود شعار خوارج:
«لا حُکْمَ إِلّا لِلهِ» را سرداد
خاموش باش! خداوند رويت را زشت (و سياه) کند اى دندان شکسته! به خدا سوگند! حق آشکار شد در حالى که تو شخصى ناچيز و بى مقدار بودى و صدايت به جايى نمى رسيد و آنگاه که باطل، نعره برآورد تو همچون شاخ بزى آشکار شدى!