وَمِن کلامٍ لَهُ عَليهِ السَّلامُ
في بَعْضِ أيّامِ صِفِّينَ وَ قَدْ رَأَى الْحَسَنَ ابْنَهُ (عليه السلام) يَتَسَرَّعُ إلَى الْحَرْبِ
أَمْلِکُوا عَنّي هذَا آلْغُلامَ لا يَهُدَّنِي، فَإِنَّنِي أَنْفَسُ بِهذَيْنِ ـ يَعْني آلْحَسَنَ وَ آلْحُسَيْنَ (عليهما السلام) ـ عَلَى آلْمَوْتِ لِئَلاَّ يَنْقَطِعَ بِهِمَا نَسْلُ رَسُولِ آللّهِ (صلي الله عليه و آله).

از سخنان امام (عليه السلام) است
که در بعضى از روزهاى جنگ صفين هنگامى که مشاهده کرد فرزندش امام حسن (عليه السلام) براى جنگ شتاب دارد، بيان فرمود
اين جوان (امام حسن (عليه السلام)) را از طرف من بگيريد و نگاه داريد (تا به ميدان جنگ پا نگذارد) مبادا (مرگ او) مرا درهم بکوبد، زيرا من هرگز حاضر نيستم اين دو ـ يعنى امام حسن و امام حسين (عليهما السلام) ـ را از دست بدهم تا نسل رسول خدا (صلي الله عليه و آله) با مرگ آن ها قطع نشود.