وَمِن خُطبَةٍ لَهُ عَليهِ السَّلامُ
خَطَبَها بِذيقارٍ وَهُوَ مُتَوَجِّهٌ إلَى الْبَصْرَةِ
ذَکَرَهَا الْواقِدي في کِتابِ «الْجَمَلِ».
فَصَدَعَ بِمَا أُمِرَ بِهِ، وَ بَلَّغَ رِسَالاتِ رَبِّهِ، فَلَمَّ آللّهُ بِهِ آلصَّدْعَ، وَ رَتَقَ بِهِ آلْفَتْقَ، وَ أَلَّفَ بِهِ آلشَّمْلَ بَيْنَ ذَوِي آلْأَرْحَامِ، بَعْدَ آلْعَدَاوَةِ آلْوَاغِرَةِ فِي آلصُّدُورِ، وَ آلضَّغَائِنِ آلْقَادِحَةِ فِي آلْقُلُوبِ.

از خطبه هاى امام (عليه السلام) است
که در «ذى قار» هنگام حرکت به سوى بصره ايراد فرمود.
«واقدى» اين خطبه را در کتاب الجمل آورده است.
پيامبر آنچه را که به آن مأمور بود آشکار ساخت و رسالت هاى پروردگارش را ابلاغ کرد. خداوند به وسيله او شکاف هاى اختلاف را به هم پيوست و فاصله ها را از ميان برداشت و در ميان اجتماع خويشاوندان الفت برقرار ساخت بعد از آن که آتش سوزان دشمنى ها در سينه ها انباشته شده بود و شعله کينه از درون دل ها زبانه مى کشيد.