وَمِن کلامٍ لَهَ عَلَيهِ السَّلامُ
وَفِيهِ بَيَانٌ لِمَا يَخْرَبُ الْعالَمُ بِهِ مِنَ الْفِتَنِ وَبَيانُ هذِهِ الْفِتَنِ
إِنَّمَا بَدْءُ وُقُوعِ آلْفِتَنِ أَهْوَاءٌ تُتَّبَعُ، وَأَحْکَامٌ تُبْتَدَعُ، يُخَالَفُ فِيهَا کِتابُ اللهِ، وَيَتَوَلَّى عَلَيْهَا رِجَالٌ رِجَالا، عَلَى غَيْرِ دِينِ اللهِ، فَلَوْ أَنَّ آلْبَاطِلَ خَلَصَ مِنْ مِزَاجِ آلْحَقِّ لَمْ يَخْفَ عَلَى آلْمُرْتَادِينَ؛ وَلَو أَنَّ آلْحَقَّ خَلَصَ مِنْ لَبْسِ الْبَاطِلِ، آنْقَطَعَتْ عَنْهُ أَلْسُنُ آلْمُعَانِدِينَ؛ وَلکِنْ يُؤْخَذُ مِنْ هذَا ضِغْثٌ، وَمِنْ هذَا ضِغْثٌ، فَيُمْزَجَانِ! فَهُنَالِکَ يَسْتَوْلِي الشَّيطَانُ عَلَى أَوْلِيَائِهِ، وَيَنْجُو «الَّذِينَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَ آللهِ آلْحُسْنَى».

از سخنان امام (عليه السلام) است
که در آن از فتنه هايى که سبب ويرانى جامعه ها مى شود سخن به ميان آمده و اين فتنه ها تشريح شده است
آغاز پيدايش فتنه ها پيروى از هوى وهوس ها و بدعت هايى است که با کتاب خدا مخالفت دارد و گروهى (چشم و گوش بسته يا هوى پرست آگاه) به پيروى از آن ها برمى خيزند و برخلاف دين خدا از آن ها حمايت مى کنند. اگر باطل از آميختن با حق خوددارى مى کرد بر کسانى که طالب حقّاند پوشيده نمى ماند. واگر حق، از باطلِ آميخته شده با آن، پاک و خالص مى شد زبان دشمنان ومعاندان از آن قطع مى گشت. ولى بخشى از اين گرفته مى شود و بخشى از آن و اين دو را به هم مى آميزند واين جاست که شيطان بر دوستان و پيروان خود مسلّط مى شود. و «تنها کسانى که مشمول رحمت خدا بودند» از آن نجات مى يابند.