وَمِن کلامٍ لَهَ عَلَيهِ السَّلامُ
لَمّا بَلَغَهُ اتِّهامُ بَنِي أُمَيَّةَ لَهُ بِالمُشَارَکَةِ فِي دَمِ عُثْمانَ
أَوَلَمْ يَنْهَ بَنِي أُمَيَّةَ عِلْمُهَا بِي عَنْ قَرْفِي؟ أَوَ مَا وَزَعَ آلْجُهَّالُ سَابِقَتِي عَنْ تُهَمَتِي؟! وَ لَمَا وَعَظَهُمُ اللّهُ بِهِ أَبْلَغُ مِنْ لِسَانِي. أَنَا حَجِيجُ آلْمَارِقِينَ، وَ خَصِيمُ النَّاکِثِينَ آلْمُرْتَابِينَ، وَ عَلَى کِتَابِ اللّهِ تُعْرَضُ آلْأَمْثَالُ، وَ بِمَا فِي الصُّدُورِ تُجَازَى آلْعِبَادُ!

از سخنان امام (عليه السلام) است
هنگامى که به امام (عليه السلام) خبر رسيد که بنى اميّه او را متّهم به شرکت در قتل عثمان کرده اند، اين سخن را ايراد فرمود (و به اين اتّهام پاسخ گفت)
آيا آگاهى بنى اُميّه از (روحيات و صفات) من، آنان را از عيب جويى درباره من بازنداشته؟ و آيا سابقه من (در اسلام) اين افراد نادان را از گمان بد در حقّ من مانع نشده است؟! پند و اندرز الهى از گفتار من رساتر است (ولى آن ها به اندرزهاى الهى نيز گوش فرانمى دهند) من با مارقين (آنان که از دين خدا خارج شده اند) محاجّه مى کنم و دشمنِ آشتى ناپذيرِ پيمان شکنان و ترديدکنندگان (در حقايق اسلام) هستم. آنچه مبهم است بايد در پرتو عرضه بر کتاب خدا روشن گردد وبندگان به آنچه در دل دارند، جزا داده مى شوند.