وَمِن خُطبَةٍ لَهُ عَلَيهِ السِّلامُ
يُقَرِّرُ فَضِيلَةَ الرَّسُولِ الکَرِيمِ (صلي الله عليه و آله)
بَعَثَهُ وَ النَّاسُ ضُلاَّلٌ فِي حَيْرَةٍ، وَ حَاطِبُونَ فِي فِتْنَةٍ، قَدِ اسْتَهْوَتْهُمُ الأَهْوَاءُ، وَ اسْتَزَلَّتْهُمُ الْکِبْرِيَاءُ، وَ اسْتَخَفَّتْهُمُ الْجَاهِليَّةُ الْجَهْلاَءُ؛ حَيَارَى فِي زَلْزَالٍ مِنَ الأَمْرِ، وَ بَلاَءٍ مِنَ الْجَهْلِ، فَبَالَغَ صَلَّى اللّهُ عَلَيهِ و آلِهِ فِي النَّصِيحَةِ، وَمَضَى عَلَى الطَّرِيقَةِ، وَدَعَا إِلَى الْحِکْمَةِ، وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ.

از خطبه هاى امام (عليه السلام) است
که به فضيلت پيامبر اکرم (صلي الله عليه و آله) اشاره مى کند
(خداوند) او را هنگامى مبعوث کرد که مردم در حيرت و گمراهى، سرگردان بودند و در فتنه ها غوطه ور؛ هوى وهوس هاى سرکش، آن ها را به خود جلب کرده، وتکبّر و خودبزرگ بينى، آن ها را به پرتگاه افکنده و جاهليّتِ شديد آن ها را سبک مغز ساخته بود، و در ناپايدارى امور و بلاى جهل، حيران و سرگردان بودند. در اين هنگام، پيامبر (صلي الله عليه و آله) در نصيحت آن ها، نهايت کوشش را به خرج داد (و با سخنان دلنشين و منطقى در آن ها نفوذ کرد؛) در راه راست حرکت مى کرد (و مردم را به دنبال خود، به حرکت وامى داشت) و به سوى حکمت و دانش وموعظه نيکو دعوت مى کرد.