وَمِن کلامٍ لَهُ عَليهِ السَّلامُ
قَالَهُ وَهُوَ يَلِي غُسْلَ رَسُولِ اللهِ (صلي الله عليه و آله) وَ تَجْهِيزَهُ
بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي يَا رَسُولَ اللَّهِ لَقَدِ انْقَطَعَ بِمَوتِکَ مَا لَمْ يَنْقَطِعْ بِمَوْتِ غَيْرِکَ مِنَ النُّبُوَّةِ وَ الْإِنْبَاءِ وَ أَخْبَارِ السَّمَاءِ. خَصَّصْتَ حَتَّى صِرْتَ مُسَلِّياً عَمَّنْ سِوَاکَ وَ عَمَّمْتَ حَتَّى صَارَ النَّاسُ فِيکَ سَوَاءً. وَ لَوْ لا أَنَّکَ أَمَرْتَ بِالصَّبْرِ، وَ نَهَيْتَ عَنِ الْجَزَعِ، لاََنْفَدْنَا عَلَيْکَ مَاءَ الشُّؤُونِ وَ لَکَانَ الدَّاءُ مُمَاطِلاً وَ الْکَمَدُ مُحَالِفاً، وَ قَلاَّ لَکَ! وَ لَکِنَّهُ مَا لا يُمْلَکُ رَدُّهُ، وَلايُسْتَطَاعُ دَفْعُهُ! بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي! اذْکُرْنَا عِنْدَ رَبِّکَ، وَ اجْعَلْنَا مِنْ بَالِکَ.

از سخنان امام (عليه السلام) است
اين سخن را هنگامى ايراد فرمود که مشغول غسل رسول خدا (صلي الله عليه و آله) و آماده کردن او براى دفن بود
پدر و مادرم فدايت باد اى رسول خدا! با مرگ تو چيزى قطع شد که با مرگ ديگرى قطع نگشت و آن نبوّت و پيام آوردن (ازسوى خدا) و اخبار آسمان بود. ولى مصيبت تو اين اثر را داشت که تسلى دهنده دربرابر مصائب غير توست (و با توجّه به اين، مصائب ديگر در نظرم کوچک و کم اهميّت است، اضافه بر اين) مصيبت تو آن قدر گسترده است که عموم مردم در آن عزادارند. اگر تو ما را به صبر و شکيبايى امر نفرموده بودى و از جزع و بى تابى نهى نمى کردى، آن قدر براى تو گريه مى کرديم که اشک هايمان تمام شود و اين درد جانکاه هميشه برايمان باقى بود و حزن و اندوهمان دائمى، و همه اين ها در مصيبت تو کم بود؛ امّا چه مى توان کرد، چون مرگ چيزى است که نمى توان آن را بازگرداند و قدرت بر دفع آن نيست. پدر و مادرم فدايت باد! ما را در پيشگاه پروردگارت ياد کن و هميشه به خاطر داشته باش.